هی بخند ...

 

 

  

 

 

 

 

 

 

در خواب خوشی بودم

من بودم تو بودی

خانه ای زیبا و با صفا

بی پرده

         بی پنجره

                  بی در

                          بی دیوار

 

                                                            هی بخند...

 

 

سالهای عمرم است که

می آیند و می روند

هشتم خردادی که در راه است  

بیست و هشت ساله خواهم شد!

وااااای جه عدد بزرگی !

تصورش هم مرا تا ارتفاع

مرد شدن پیش می برد

خودم که باورم نمی شود

خنده ام می گیرد

تو هم همینطور ...نه؟!!!

 

                                                            هی بخند...

 

هی با توام که سفر کردی و رفتی

آنسوی مرزهای خیال اطراق کردی

با توام که بی مهابا

از دریای طوفانی چشمانم گذشتی

تا به ساحل آرامشت برسی...!

خدای نکرده سفر بدی نداشتی که؟

خدا را شکر !

که خوشحالیت را می بینم ...

 

                                                        هی بخند...

 

با توام که ناخدایت را یافتی

و هزار بار جان کندن مرا دیدی!

و ترکم کردی

با توام که خودت را از من

رهانیدی و به مامن رساندی

و اکنون در ساحل

 آرامشت خیس آفتاب شدی ...

 

                                                          هی بخند...

 

 

با توام که عطر خیالت

 در باغ آرزوهایم پیچیده ست

با توام که لابه لای جمله ها

و شعرهایم  خودت را مخفی کرده ای

با توام که همیشه

بودی

هستی

و خواهی بود

حتی بدون آنکه خود بدانی ...

                                                          هی بخند...

 

 

با توام که در برهوت

غم و اندوه رهایم کردی

خواستی که غبار نسیان

بر افکارم بیفشانی

اما مگر میشود؟

مگر فراموش کردنیست؟

مگر فراموش شدنیست؟

آه ...

کاش باران میبارید ...

 

                                                          هی بخند...

 

هی با توام که با بهتی

عظیم تنهایم گذاشتی

بهتی که روزهاست مسخم کرده ست!!!

دلتنگیهایت را هم که

یادت رفت ببری

همه اشان را همین جا

بغل دستم گذاشتی و رفتی

همینطور یاد و خاطره ات را

بی صاحاب  باران هم نمی بارد ...

 

                                                          هی بخند...

 

 

با خودم فکر میکردم

کاش باران میبارید و

همه چیز را می شست و می رفت !

مرا

تورا

خاطراتمان را...

گیج میزنم این روزها!

زبانم لال چه میگویم؟!!!

کافر شده ام انگار...

 

                                                          هی بخند...

 

با توام  که شبها و

 روزهایم را قرق کرده ای

با توام که حس بکر پرواز را

 از من گرفتی

خود مستی کردی و من را شکستی!

پر پروازم را بستی

پر و بالم را شکستی...

 

                                                          هی بخند...

 

 

 

هی با توام که

 قلبم را ملتهب کردی و

وجودم را آکنده از درد ...

می دانی چه شبها

که خوابت را نمی دیدم؟!!

نمی دانم خودت می آمدی یا ...؟!!

اما مهم این بود که میدیدمت!!!

تر خدا مسخرم نکن !

فقط و فقط ...

 

                                                          هی بخند...

 

 

هی با توام !

تشنه ام!

تشنه خوابی که خیال واهی تو در آن نباشد

تشنه خواب آرامشم نه آرزوی محال

تشنه خوابی آرام و بی انتها

بی بغض و اشک

اگر به خواب من آمدی ای مهربان !

برایم آرامش به ارمغان بیاور...

 

                                                          هی بخند...

 

 

با توام

آری با توام!

اگر

اگر

اگر خواستی بیایی

برایم کمی سکوت و آرامش

از آنسوی مرز خیال سوغاتی بیاور...

داری میخندی نه؟!!

میدانم خنده دار است ...

 

                                                          هی بخند...

 

 

میگفتم هی بخند...

میگفت : هی خنده ام نمیاد!

منم یاد گرفته بودم

وقتی بهم می گفت هی بخند!

میگفتم : هی خند ه ام نمیاد!

حال که کسی نیست

دیگه بهم بگه هی بخند

هر وقت هی خندم میاد

به خودم میگم : هی بخند

بعدش بغض میکنم

اشک تو چشام جمع میشه

به خودم میگم:

کوفت و هی بخند ..

زهر مارو هی بخند

درد و...

 

                                                          هی بخند...

 

 

با این همه شعرهای مانده روی دستم چه کنم؟!!!

 

  

 

 

 طاق بستان - کرمانشاه

 

 

اینقدر شعر نگفته دارم

 

اینقدر گفته و نخوانده دارم !!!

 

چرت و پرت و شر و ورهایم کم نیستند!

 

اما دیگر برای که بنویسیم یا برای چه ؟!!

 

وقتی که بدانم  دیگر

 

کسی شعرهای مرا نخواهد خواند

 

اما آخر با این همه

 

شعرهای مانده روی دستم چه کنم؟!!!

 

شاید آتش زدمو ققنوسی

 

از لابلای برگهای سوخته

 

 دفترچه اشعارم  سر برآورد

 

اما راستش جرات این کار را مدتیست ندارم

 

انکه" بعضیل گوشمه ایبرن "

 

یا شاتنم "خومه جاش تش ایزنن"

 

آه ه ه ه  ...

 

روزمره گی بد دردیست

 

اما بدتر از آن روزمرگیست!!!

 

و می دانم در خزانی خواهم مرد

 

و سحرگاهی سرد رهگذری جسدم را پیدا می کند

 

زیر انبوهی از برگهای زرد اقاقیا

 

در حالی که در دستهایم

 

یک شاخه  " گل ... " خواهد بود!!!

 

 

 

****************

 

 

یک فنجان غزل :

 

چيزی نمانده است از اين ايل بگذريم

من ماندم و جنازه هابيل... بگذريم

آب خوش از گلوی تو پايين نمی رود

از خير نان اين دو سه زنبيل بگذريم

حالا كه خوب... شكر خدا چاه كنده ايم

حيف است ساده از بغل بيل بگذريم

با اين عصا که معجزه ای هم نمی کند

بايد دوباره از وسط نيل بگذريم

هر روز كارمان شده شعر سپيد و سنگ

يعنی غزل مزل همه تعطيل... بگذريم!!!

 

 

                                                                (آرش پورعلیزاده)

آه از شوخی چشم تو ...

 

 

   

 

مجموعه تفریحی  گنجنامه - همدان

 

 

و حرفی برای گفتن اگر بود

 

                            اینگونه "لالمونی" نمی گرفتم...!!!

 

 

*************

 

یک فنجان غزل :

 

فتنه ی چشم تو چندان ره بیداد گرفت 

که شکیب دل من دامن فریاد گرفت 

 آن که آیینه ی صبح و قدح لاله شکست 

 خاک شب در دهن سوسن آزاد گرفت

آه از شوخی چشم تو ، که خونریز فلک 

 دید این شیوه ی مردم کشی و یاد گرفت 

 منم و شمع دل سوخته ، یارب مددی

که دگرباره شب آشفته شد و باد گرفت 

 شعرم از ناله ی عشاق غم انگیزتر است

داد از آن زخمه که دیگر ره بیداد گرفت

سایه ! ما کشته ی عشقیم ، که این شیرین کار 

 مصلحت را ، مدد از تیشه ی فرهاد گرفت

 

                                                                                    استاد هوشنگ ابتهاج ( ه . ا . سایه )

 

 

و آنقدر عزیزی که ...

 

 

  

 

 میدان مرکزی - سنندج

 

و آنقدر عزیزی که

وقتی فصل بهار 

 و بین شکوفه ها

و برگهای سبز نورسته

 قدم میزنی

برگهای درختان

برای بوسیدن جای پایت

پاییز را انتظار می کشند...!!!

 

 

*************

 

یک فنجان غزل :

 

با هر تو و من ، مایه های ما شدن نیست
 هر رود را اهلیت دریا شدن نیست
 از قیس مجنون ساختن شرط است اگر نه
 زن نیست اندیشه ی لیلا شدن نیست
باید سرشت باد جز غارت نباشد
 تا سرنوشت باغ جز یغما شدن نیست
 در هر درخت اینجا صلیبی خفته ، اما
 با هر جنین ، جانمایه عیسی شدن نیست
 وقتی كه رودش زاد و كوهش پرورش داد
 طفل هنر را چاره جز نیما شدن نیست
 با ریشه ها در خاك ،‌ بی چشمی به افلاك
 این تاك ها را حسرت طوبی شدن نیست
 آیا چه توفانی است آن بالا كه دیگر
 با هر كه افتاد ، اشتیاق پا شدن نیست
 سیب و فریب ؟ آری بده  آدم نصیبش
 از سفره ی حوا به جز اغوا شدن نیست
 وقتی تو رویا روی اینان می نشینی
 آیینه ها را چاره جز  زیبا شدن نیست
 آنجا كه انشا از من ، املا از تو باشد
 راهی برای شعر جز شیوا شدن نیست !!!

                                               

                                                               "استاد حسین منزوی"

 

 

برادر خاطرت هست...؟

 

   

 

 نمای داخلی کلیسای استپانوس  مقدس ارامنه  گریگوری - تپه هگمتانه - همدان

 

 

 

"صلات ظهر مرداد      هوای پخته منگ ..."

 

و صدایش همیشه بوی یاد آوردن می دهد ...!!!

طعم گس آخرین پیام را در ذهنم مرور می کنم

ذهنم خشکش می زند ...!!!

قلم روی سپیدی کاغذ افتاده و خیره خیره مرا می پاید

چگونه نوشتن را می دانم اما چه نوشتن را نه...

بهانه ها که بسیار است

حکایت بغض شکسته – خلوت و پشت خمیده ...!

اما چه بنویسیم؟

تازه مگر چه کس به حرفهای مرده گوش می دهد؟

 

 

"چقدر سرخپوست کشتیم     تو اون کوچه بن بست

چه فصل ساده ای بود         برادر خاطرت هست...؟

 

 

فنجان قهوه را لب میز می گذارم و قلم را به دست میگیرم

به بخاری که از فنجان قهوه بر میخیزد خیره میشوم

چقدر آرام و با تواضع بالا میآید

و فروتنانه محو می شود

چه آرامشی را تجربه می کند

چقدر آرام بی هیاهو ...!

هووووم ...

آرامشی که یک عمر آرزویش را داشتم!

آه ...

خدای من باز هم قلمم است که نقش کلیشه می زند...

 

 

"چه بوسه ها گرفتیم     تو اون کوچه بن بست

کتک هم خوب خوردیم      برادر خاطرت هست...؟"

 

 

تلخی قهوه مرا به خود می آورد

داشتم چه می نوشتم ؟

چند سالی میگذرد از سالهای اشک و آه ...

گرمای مرداد بود یا خنکای اردیبهشت ؟

چه می دانم ..

مرده را چه به این سوالها!!!

عیبم این است که دفترچه خاطراتی ندارم که آنها را ثبت کنم

البته خاطراتی است

که نیاز به ثبت ندارد و در قلب و روحم حکاکی شده

با همین قلب نوشته ها و روح نبشته ها

روزی صد بار می میرم و زنده می شوم

اصلا مرا چه به این کارها

من حتی از دیدن عکسهای کودکی ام بغضم می ترکد

"عکس هم چقد چیز بدیست"

حالم از همه یادگاری ها به هم می خورد!

 

 

" همه سرگرم بازی     همه بی خبر و شاد

کسی از روز غصه      خبر اصلا نمی داد..."

 

 

زندگی مثل یک خواب است

نه! اصلا زندگی خود خواب است!

گاهی در رویا سیر میکنیم و گاهی کابوس امانمان را می برد

ولی نمی فهمم چرا سهم من فقط کابوس های شبانه شد !

غیر از شبهای یکشنبه !

بقیه شبها عقرب آسمان ماه را چسبیده بود و ول کن نبود!

روزهای یکشنبه طوفانی نبود

باران ملایمی می بارید

تا می توانستم خیس بارانهای یکشنبه میشدم!

دوشنبه پیام آور بارانها و طوفانهای موسمی بود!

طوفانهایی که اگر چتر کتابهای شعرم بر سرم نبود

خیلی زودتر از اینها نابود شده بودم!
اما چه سود؟!!

فقط مرهمی بود بر درد لا علاج من...!

 

 

"شبی صد دفعه مردیم     تو اون کوچه بن بست

چه فصل وحشتی بود       برادر خاطرت هست...؟"

 

 

میز می لرزد به خودم می آیم

ویبره گوشی است و باز هم پیام جدیدی در راه است!

حالم از موبایل و هر کوفت و زهر ماری به هم میخورد

هوا تاریک شده حوصله خواندن پیام را هم ندارم

موبایلم را به گوشه ای پرت می کنم

در تاریکی به نور آن خیره می شوم

نور موبایل خفه می شود...!

 

"هم شیفته و سر مست    تو رویا مونده دربست!

چه خوابها که ندیدیم       برادر خاطرت هست ...؟"

 

صدای ترانه را کم میکنم

به اعماق افکارم سقوط می کنم

مدام تصویر گذشته مقابل دیدگانم ورق می خورد

ذهنم درگیر است بین گذشته و آینده

"حال" خود را هم که نمی فهمم

روزگاری عجیب را می گذرانم

تاریک – سیاه و شوم ...

البته عادت کرده ام زیراکه

همیشه همینگونه بوده ...

 

"گذشت اون فصل و ماهم     گذشتیم با دل سرد

مثه غبار اندوه       سوار باد ولگرد..."

 

باز هم به خودم می آیم

دستم به فنجان قهوه می خورد

قهوه روی نوشته هایم میریزد

فنجان به زمین می خورد و خرد می شود

قلبم می شکند

و بغض من هست که مثل همیشه می ترکد...

سرم را بین دستانم میگیرم

هق هق گریه میکنم

با بغضی اشک آلود می گویم

خدا پشت و پناهت

جشنت مبارک

سرت سلامت ...

راستی مرده ها که گریه نمی کنند!!!

صدای ولوم اسپیکر را ماکسیمم میکنم

 تا کسی صدای گریه ام را نشنود...!!!

و با ترانه همصدا میشوم  ...

 

" گم و گور رفته از دست     تو این بهشت سر مست

چه دوزخی کشیدیم          برادر خاطرت هست ...؟!!!

 

 

***********

 

پ.ن : اشعار قرمز رنگ ترانه کیو کیو بنگ بنگ از زویا زاکاریان با صدای گوگوش میباشد!