هوا دلپذير شد گل از خاک بردميد...
هوا دلپذير شد
گل از خاک بردميد
پرستو به بازگشت زد نغمه ی اميد
به جوش آمد از خون درون رگ گياه
بهار خجسته باز خرامان رسد ز راه
به خويشان،
به دوستان،
به ياران آشنا،
به مردان تيزخشم که پيکار مي کنند
به آنان که با قلم تباهي ی درد را
به چشم جهانيان پديدار مي کنند
بهاران خجسته باد،
بهاران خجسته باد.
و اين بند بندگي،
و اين بار فقر و جهل
به سرتاسر جهان،
به هر صورتي که هست
نگون و گسسته باد.
+ نوشته شده در چهارشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۸۸ ساعت 11:47 توسط M.A.Y.A
|