اشتباه از ما بود،

اشتباه از ما بود که خواب سر چشمه را

درخیال پیاله میدیدیم…

دست هامان خالیست،

دلها مان بی روح،

گفتگو هامان مثلا یعنی ما،

کاش میدانستیم هیچ پروانه ای

پریروز پیلگی خویش را به یاد نمی آورد.

حالا مهم نیست که تشنه به رویای آب میرویم...

از خانه که می آیی،یک دستمال سفید،

گزینه شعر فروغ،

و تحملی طولانی بیاور

 احتمال گریه ی ما بسیار است...