در و ديواراي سياه، كوچه هاي خلوت و سرد

 سكوت و سرماي شديد، آخ كه سرم مي گيره درد

 زمستوناي بي بهار، شيشه هاي پر از غبار

 نرده ي سرد و آهني، نشسته كنج هر ديوار

 گنجيشككاي طفلكي، سرماي بي رحم خزون

 خونه هاي بدون در، دل شكسته ي جوون

يتيمكاي بي نوا مردم پر رنگ و ريا

 تيرگي روشن ماه، يا جاي خالي خدا

 دست تمناي به خلق به جاي دست پر دعا

 كسي نمي ياد اين ميون، بگه خدا خدا خدا

 اينه زمين زندگي، اين زمين آدما

شما نييايد ستاره ها، نياييد تو سرزمين ما

 اين جا ستاره ها رو ما تو شب هامون راه نمي ديم

اين جا تو تاريكي هامون ما با چراغ راه نمي ريم

 اين جادلاي سنگيمون واسه كسي تنگ نمي شه

 اين جا با صدتا پاك كنم اين رنگا كم رنگ نمي شه

 ماهام ستاره بهتره نگيم از اين درد زمين

 چرا بايد واسه زمين، فقط ماها باشيم غمين

 بازم مي گم ستاره ها نيايد تو اين زمين سرد

 سكوت و سرماي شديد، سر شمام مي گيره درد